Kelimeleri tanıdık bir şairle konuştum bu gece tuhaf şeydi, geldi noktamın yanına iki nokta daha ekledi… Söylediklerimi kast ettiklerimi birer birer disleksiye çevirdi, umduğum beklediğim ne varsa devam dedi -yine yeniden… tüm çabamazın bir toz olacağını da eklemeden edemedi çok gerçekti. Ve o şair eklediğinde iki kelimeyi cümlemin sonuna, anladım artık tabancasız içmemek gerekti.
O iki nokta… hayat ateşinde ki benim çiğliğimi aldı belki çığlığımı ve Colomb gibi hissettirdi. Artık bana zarar veren düşüncelerden sıyrıldım belki kurtuldum. Korkularıma rağmen, mermim kalmadığı halde sadece süngü ile koşabilirim gibi geldi. Erişemenin muazzam hazzı içerisindeyim, erişene kadar o muazzamlıktayım.
Günün sonunda her şey bir gün batımına bakar. Her gün bir diğer günü taklit eder. Tüm bunlar olurken, kelimeleri tanıdık gelen şair bana; taklidi olmaktan kaçın ve muhakeme ile yaşa dedi, e bana da bu duruma sevinmek kaldı. Sana minnettar bir teşekkür etmek istiyorum şair, venedikli bir tüccar gibi yerlere kadar başımı eydim sana. Uzak ve buyurgan bir tavırla yazacak Furkan sana…
yazıların çok güzel tebrikler.