Yazılanlar yaşanılanlardan daha gerçekçi buluyorum. Yazılanlar yaşananları meşrulaştırıyor. Kim bilir kaç tane güzel yazı var naftalin kokulu defterlerde. Biz sadece yayınlanmışlarla idare ediyoruz ya yayınlanmayanlar? nice acıları resmetmiştir kim bilir.
Bir kötü defter ile acılarını paylaşmış anneler tanırım evlatlarım okur da üzülür diye saklamış. Acılar o kadar çoğaldı ki yüreklerde, artık hiçbir acının mahremiyeti kalmadı. Her acı ortada ve insanlar taşıyamıyor artık yaşadığını.
Acısını kahkahalarla kapatan insanlar gördüm, bir acıyı binlerce kahkaha ile kapatmayı başaramayan insanlar.
İki yabancı insan tanırım aynı cümlede ağlamış, kitaptaki saman kağıt gözyaşı döküle döküle incelmiş. İnsanlar o kadar da yabancı değil aslında birbirine, acılar bir iken bu kadar anlayışsızlıkta gerçektende insanca bir espiri.
Uzun zamandır okuduğum en iyi yazı, teşekkürler.